Gazetecilerin ülkemizdeki çalışma şartları ve maaşların dengesizliği malumunuz. Türkiye’deki onlarca iletişim fakültesinin her yıl verdiği mezunları hakkıyla istihdam edebilmek ise imkansız, en kötü senaryoda çoğu arkadaşım gibi ailelerinin yanında ya da alakasız alanlarda çalışacaklar lakin başarılı bir “medya okuryazarı” olacaklar.
Dünya’da son derece yaygın olsa da hayırsever fonları ülkemizde her yöne çekilebilecek bir yardım biçimi.
Bağış yapılacak kişi ya da kurum, hükumeti eleştirse bir dert eleştirmese dert. Kaldı ki parası bol bir kişi neden bir gazeteciye veya kurumuna yardım etsin veya bir gazeteci neden bunu kabul etsin ki? Bir düşünelim Türkiye’de konunun nerelere gidebileceğini.
Gazetecilikle ve yayıncılıkla ilgileniyorsanız PATREON’u kesin duymuşsunuzdur. Bu yardım fonu bir vakitler Fetöcülere para topladığı iddiasıyla, hatta onların kurduğu da ifade edilirdi epey eleştirildi.
Kâr amacı gütmeyen medya nasıl finanse edilebilir?
Dijital yayıncılık yapan arkadaşlar bu hat üzerinden gelir edebilir ancak trafikli ve okunur bir kişi olmanız şart. Bu para transferinin tek olumsuz yönü son kullanıcıya biraz karışık gelebilmesi. Üyelik vs. durumları gençler için sorun teşkil etmezken orta yaşlı büyüklerimiz süreci karmaşık bulup sıkılacaktır.
Diğer bir konu da kamunun finanse etmesi ki benzinlikte dağıtılan gazeteler bu duruma kabaca bir örnek olabilir.
Bunun dışında, bağlı belediyelerin finanse edebileceği senaryolarda da “onlardan mısın bizden misin” düşüncesi hakim oluyor ve akış yine tıkanıyor. Bırakın ufak tefek yardımları; İstanbul Belediyesinin toplu taşıma araçlarında yaptığı yayınlar dahi nasıl eleştiri konusu olmuştu.
Bağımsız gazetecilerin kendi haber sitelerini kurup gelir elde etme yoluna gitmesi de bir seçenek olabilir. Evet gazetecilik; kesinlikle uzman oldukları bir konu ancak teknik altyapıyı idare etmek, olası hukuki sorunlarla boğuşmak ve bir yandan da “dönebiliyor muyuz..” diye düşünmek pek de bizim gibi yoğun çalışan kişilere göre bir planlama değil.
Neler yapılabilir?
Başta Google olmak üzere arama motorları gazetecilik adına içerik üretenlere kendi reklam gelirlerinden bir yüzdeyle katkıda bulunmalı. Burada, asıl mesleği gazetecilik olan kişilerden bahsediyorum.
Radyo TV frekans ihaleleri ve başka tüketici elektronik araçlarından alınacak sembolik vergilerle de destekleyici bir havuz oluşturulabilir ki bunlar ilk aklıma gelenler. Türkiye’de kâr amacı gütmeyen bağımsız medyanın kendi kendine örgütlenme geleneğini oluşturmasına ihtiyacımız var.
